چگونه یک ویلچر برقی مناسب برای سالمندان انتخاب کنیم؟

راویلچر برقیبرای سالمندان راحت ترین وسیله حمل و نقل برای سالمندانی است که در راه رفتن مشکل دارند. بسیاری از مردم نگران انتخاب ویلچر هستند. انتخاب ویلچر باید بر اساس تناسب و راحتی باشد.
به دلیل کاهش عملکرد بدنی، سالمندان ممکن است باعث اختلال در عملکرد اندام تحتانی و مشکل در راه رفتن شوند که به شدت بر زندگی روزمره و فعالیت های اجتماعی سالمندان تأثیر می گذارد. انتخاب ویلچر هر چه گرانتر باشد بهتر نیست، مهم ترین نکته این است که برای شما مناسب باشد. اگر انتخاب ویلچر غیر منطقی باشد، نه تنها باعث ضایعات اقتصادی می شود، بلکه آسیب جسمی نیز به همراه دارد. بنابراین هنگام انتخاب ویلچر برقی برای سالمندان سعی کنید به یک موسسه حرفه ای مراجعه کنید و با ارزیابی و راهنمایی تکنسین های حرفه ای ویلچری را انتخاب کنید که مناسب عملکرد فیزیکی شما باشد.
1. عرض صندلی
بعد از نشستن سالمندان بر روی افراد مسنویلچر برقیبین پاها و تکیه گاه باید 2.5-4 سانتی متر فاصله باشد. اگر بیش از حد پهن باشد، هنگام هل دادن ویلچر، بازوها بیش از حد کشیده می شوند که باعث خستگی می شود، بدن نمی تواند تعادل خود را حفظ کند و نمی تواند از راهروی باریک عبور کند. زمانی که سالمندان روی ویلچر استراحت می کنند، نمی توان دست هایشان را به راحتی روی تکیه گاه ها قرار داد. اگر صندلی بیش از حد باریک باشد، به پوست باسن و بیرونی ران سالمندان آسیب می رساند و باعث می شود که سالمندان نتوانند از ویلچر سوار شوند و نتوانند از آن خارج شوند.
2. طول صندلی
طول معقول ازویلچر برقیصندلی برای سالمندان به این صورت است که بعد از نشستن سالمندان، لبه جلوی کوسن 6.5 سانتی متر پشت زانو و حدود 4 انگشت عرض دارد. اگر نشیمنگاه بیش از حد بلند باشد، به پشت زانو فشار می آورد، رگ های خونی و بافت عصبی را فشرده می کند و به پوست آسیب می رساند. اگر نشیمنگاه خیلی کوتاه باشد، فشار بیشتری به باسن وارد می کند و باعث ناراحتی، درد، آسیب بافت نرم و زخم فشاری می شود.
3. ارتفاع پشتی صندلی
در شرایط عادی، لبه بالایی پشتی صندلی باید حدود 10 سانتی متر زیر بغل، به اندازه عرض یک انگشت باشد. هرچه پشتی صندلی پایین‌تر باشد، دامنه حرکتی انتهای بالایی بدن و بازوها بیشتر می‌شود و فعالیت‌های کاربردی راحت‌تر می‌شود، اما سطح تکیه‌گاه کوچک است که بر پایداری بدن تأثیر می‌گذارد. بنابراین، تنها افراد مسن با تعادل خوب و نقص حرکتی نسبتاً سبک، ویلچر برقی را برای سالمندان با پشتی صندلی کم انتخاب می کنند. برعکس، هرچه پشتی صندلی بالاتر باشد و سطح تکیه گاه آن بزرگتر باشد، بر فعالیت بدنی تأثیر می گذارد، بنابراین باید بسته به شخص، ارتفاع را تنظیم کرد.
4. ارتفاع تکیه گاه
در حالت اداکشن بازوها، ساعد در پشت تکیه گاه قرار می گیرد و خم شدن آرنج حدود 90 درجه است که طبیعی است. اگر تکیه گاه خیلی بلند باشد، شانه ها به راحتی خسته می شوند و فشار دادن حلقه چرخ به احتمال زیاد باعث ساییدگی پوست بازو می شود. هنگامی که تکیه گاه خیلی پایین است، راندن ویلچر به راحتی باعث خم شدن بازو به سمت جلو می شود و باعث می شود که بدن افراد مسن از ویلچر برقی به بیرون خم شود. اگر برای مدت طولانی از ویلچر در حالت خمیده به جلو استفاده کنید، احتمالاً باعث تغییر شکل ستون فقرات، فشرده شدن قفسه سینه و تنفس ضعیف می شود.
5. ارتفاع صندلی و زیرپایی

ارتفاع صندلی و پدال ها در یک رابطه هماهنگ با یکدیگر هستند. اگر صندلی بالا باشد، پدال ها نسبتاً پایین و برعکس، پدال ها بلند می شوند. در شرایط عادی، زمانی که سالمندان روی ویلچر می نشینند، اندام تحتانی آنها روی پدال ها قرار می گیرد و 1/3 جلوی ساق پا حدوداً 4 سانتی متر بالاتر از لبه جلویی است. اگر صندلی ویلچر برقی سالمندان بیش از حد بلند باشد یا پدال ها خیلی پایین باشد، اندام های تحتانی نقاط حمایتی خود را از دست داده و در هوا آویزان می شوند و بدن نمی تواند تعادل را حفظ کند. برعکس، اگر صندلی خیلی پایین باشد یا زیرپایی خیلی بلند باشد، باسن تمام جاذبه را تحمل می کند و باعث ناراحتی سالمندان می شود. نشستن طولانی مدت به بافت های نرم باسن آسیب می رساند. علاوه بر این، استفاده از ویلچر برقی برای سالمندان دشوار خواهد بود.